Seratones – Cinetol, Amsterdam (22-11-2019) Goed maar niet onvergetelijk

Het meisje bij de entree weet van geen gastenlijst. “Gastenlijst? Gasten krijgen een stempel.” En ze stempelt een rood vignet op de pols van de gast. Er wordt niet moeilijk gedaan in Cinetol. Iedereen is welkom, gastvrijheid wordt in kapitalen geschreven.

Tien minuten later dan aangekondigd lopen de vijf leden van Seratones door het publiek naar voren. In Cinetol is er geen kleedkamer achter het podium. Artiesten wandelen langs de bezoekers naar het plankier. Zangeres A.J. Haynes laat even op zich wachten. Ze geeft hier een knuffel en daar een hug. De frontvrouw plugt haar gitaar in en het concert kan beginnen. ‘Heart Attack’ wordt ingezet.

Seratones is een band uit Louisiana, USA. Vijf muzikanten die garagerock, southern gospel, soul en jazz in elkaar over laten vloeien. In 2016 verschijnt het debuut Get Gone. De groep verovert SXSW in Texas en talloze andere podia. In 2019 is er na de singel ‘Sad Boi’ de tweede langspeler Power. Brad Shultz van Cage The Elephant bedient de producerknoppen en dirigeert de groep nog wat meer naar het geluid van Motown en Sax. Vintage, soul, een dikke lik blues en uptempo zijn etiketten die op het geluid van de groep mogen worden geplakt. Vintage, dus.

Bij ‘Heart Attack’ is het geluid nog niet in orde. De technicus moet nog schuiven. Vijf muzikanten, evenzovele instrumenten: het duurt minuten om het geluid in orde te krijgen. Bij het tweede nummer ‘Who Are You Now’ valt alles in de plooi. De ritmesectie klinkt degelijk, gitarist Travis Stewart soleert daar waar aangegeven, Tyran Coker vult met zijn toetsen de nodige gaten en Haynes speelt strak haar partijen op de ritmegitaar. ‘Over You’ is een eerste hoogtepunt. Haynes draagt het nummer op aan “alle exen”. ‘Lie to My Face’ is daarna een slepende, langzame blues. Het is muzikaal terrein waarop de groep zich thuis voelt en Haynes kan haar stembanden testen. Bij momenten vraagt de zangeres medewerking aan het publiek. Knip, knip met de vingers, een paar woorden meezingen, het kost haar geen enkele moeite de bezoekers mee te krijgen. De voorste rij danst en de overige gasten kijken belangstellend toe.

Seratones speelt vooral muziek van het tweede album Power. Met ‘Necromancer’ verlaten ze het pad van de tweede langspeler even. Het is een stampende track en mogelijk een aanloop naar een dansend en zwetend, en vooral warm einde van het concert. ‘Gotta Get to Know Ya’ is een prima vervolg. Haynes stapt van het podium en beweegt gemakkelijk door de fans voor het podium.

Na iets meer dan zestig minuten is er plotseling het laatste nummer. Haynes heeft iets eerder keurig de leden van Seratones voorgesteld en toch is het einde onverwachts. De groep moet door de meute naar de hal en is snel terug. ‘Kingdome Come’ is de eerste toegift. En opnieuw slaagt Seratones er niet in de zaal volledig plat te spelen. Natuurlijk wordt er goed gemusiceerd, is de stem van Haynes meer dan in orde, maar opnieuw danst alleen de voorste rij, zweet het overgrote deel van het Amsterdamse publiek niet. ‘Don’t Need It’ is als tweede toegift meer van hetzelfde. Een goede track, maar er is ook het gevoel dat het zoveel beter kan. Afsluiter ‘Crossfire’ bewijst dat. Minimaal ondersteund door de band pakt Haynes de zaal in, grijpt iedereen bij de strot, laat de rek in haar stembanden horen en lift Cinetol heel even enkele centimeters. Het zou een ideaal eerste nummer zijn geweest!

Seratones in Cinetol was bij momenten goed, maar niet onvergetelijk. Seratones is in potentie een geweldige band, maar het vijftal moet de weg naar memorabele optredens nog vinden.

Woensdag 27 november 2019 van 15:30 – 16:00 geeft Seratones een instore optreden bij Concerto in Amsterdam

Beeld: Peter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *