Rats on Rafts / De Kift – Tolhuistuin, Amsterdam (22-12-2016) Rafelige gitaarrock en dorpskapelpunk op één podium

De plakdagen van De Kift zijn bekend in Koog aan de Zaan en omgeving. Ook vanuit de rest van Nederland komen vrijwilligers naar de Lagendijk om de groep te helpen met het in elkaar zetten van de releases. Wim ter Weele van De Kift is verantwoordelijk voor de vormgeving, de materialen en de uitleg. Er is tijd voor koffie, thee en een lunch. Via berichten op social media worden vrijwilligers gevraagd plek te maken in de agenda.

De stap van een plakdag naar de tafel met merchandise bij een concert van de groep is niet heel groot. Voor het optreden van De Kift en Rats on Rafts in Tolhuistuin was er de vraag een avondje te helpen. Een mooie gelegenheid voor Make A Fuzz om een blik achter de schermen te werpen.

Voor het concert eten de vrijwilligers een hapje mee. Om 19.00 uur gaan De Kift en Rats on Rafts aan tafel. Voor de mensen van het geluid, het licht en de merchandise is er plek. Geluidsman Chris vertelt over de laatste tour van Rats on Rafts met optredens in Spanje en Ierland. Hij is naast de geluidsman van de groep ook de chauffeur en de eigenaar van de bus waar de groep mee reist. “Het geluid van de groep is hard”, vertelt hij. “De Kift heeft een eigen geluidsman en dus draaien we met twee man aan de knoppen. De sound van De Kift is iets zachter, iets minder rafelig. Bij elk optreden komt het goed.”

Rats on Rafts en De Kift is stedelijke postrock versus Zaanse punk; schurende gitaren versus blazers; urgentie vanuit Rotterdam versus organisch en recht voor de raap uit Koog aan de Zaan. Marco Heijne van De Kift vertelt over de samenwerking. “We kennen de Rats al een paar jaar. Op Metropolis hebben we ooit een gezamenlijk optreden gedaan. Vervolgens hebben we een aantal keren samen gespeeld. Na het laatste optreden concludeerden we dat het jammer zou zijn om te stoppen. En dus hebben we de gezamenlijke plaat Rats on Rafts / De Kift gemaakt in De Kade in Zaandam. Geheel volgens hun visie is alles helemaal analoog opgenomen, gemixt en gemasterd.”

Na de maaltijd is het tijd voor de merchandise. Wim ter Weele heeft twee tafels opgezet en een flightcase met releases neergezet. Vrijwilligster Wieke heeft ervaring opgedaan bij een optreden in Patronaat en neemt het initiatief bij het inrichten van de tafel. De medewerkers van Rats on Rafts richten de eigen tafel in en hangen T-shirts in de gordijnen. De lp’s en cd’s van Rats on Rafts / De Kift komen op beide tafels te liggen.

Voor het podium staat een eerste fotograaf. Hij vertelt voor een landelijk maandblad te komen, maar de journalist is ziek. Hij belt met de redactie en besluit te blijven. “Pas als er foto’s in het blad worden geplaatst, verdien ik iets. Plaatst het blad foto’s op de website, dan krijg ik niet betaald. Ze putten uit een reservoir van mensen die denken met fotograferen een carrière te kunnen maken. Ja, het is kommer en kwel in bladenland.” De Nederlandse muziekwereld draait voor een groot deel op vrijwilligers. Plakken voor De Kift is vrijwillig, schrijven voor Make A Fuzz is vrijwillig en een tafel met releases van De Kift beheren is vrijwillig. En al dat werk is vooral leuk!

Iets na 20.30 uur stappen Rats on Rafts het podium op. De Tolhuistuin is goed gevuld. Ze spelen twee songs. Op de speellijst staat eenvoudig RoR. De groep heeft vorm en zelfvertrouwen.

Bij het optreden zullen de groepen samen de nummers van Rats on Rafts / De Kift spelen, de release die na repetities, een aantal dagen in de studio en wat plakdagen het levenslicht zag. Bij het tweede nummer van Rats on Rafts schuifelen de leden van De Kift het podium op. ‘Melk en Benzine’ is de geweldige gezamenlijke opener. Wim ter Weele zingt: ʺAls ik het kleinste verdachte tikje hoor / Of er ook maar iets begint aan te lopen in het mechaniek /  Voel ik het zonder van mijn plaats te komen. / […] Als het moet vind ik het mankement met mijn lippen. / […] Lik het schoon, blaas het uit en smeer het dicht met mijn bloed.” En dan schakelen beide groepen over naar een hogere versnelling. Zanger Ferry Heijne (De Kift) neemt de vocalen over. Alles klopt op het podium en de energie spat ervan af. Blazers, drums, gitaren, steeldrums en vocalen vinden een plek binnen de rafelige gitaarrock van Rats on Rafts en de dorpskapelpunk van De Kift.

Bij de merchandisetafel is het rustig. De ervaringen van de mensen van Rats on Rafts en De Kift zijn uitgewisseld. Met grote regelmaat vertrekt een van de vrijwilligers naar de zaal om een nummer van het concert te kijken. ‘Meggy’ is de laatste toegift. De groepen krijgen een welgemeend applaus. Direct na het optreden is het druk voor de tafels. Veel mensen willen de laatste release mee naar huis nemen. Er is ook alle tijd voor verhalen. Er is vraag naar releases die niet op de tafel liggen. “Waar is Bidonville? Mijn moeder heeft alleen dat album niet, dus is het mijn ideale kerstcadeau.” Daarnaast zijn er de verhalen van mensen die ook geplakt hebben, merchandise hebben verkocht of gewoon al jaren naar de concerten komen. De tafel is winkel en biechtstoel tegelijk. De verhalen over het optreden in Tolhuistuin zijn alleen maar positief. “Energiek” en “goed gekozen nummers” en “vullen elkaar ideaal aan”. De fans wachten geduldig op hun beurt om iets aan te schaffen.

Op het podium is een van de speellijsten achtergebleven. Het papier is met enige voorzichtigheid los te scheuren. Gitarist Arnoud Verheul van Rats on Rafts krast met pen een groet voor Make A Fuzz op de lijst. Wim ter Weele zet de punt op de i. Met zwarte stift groet hij de lezer van de site.

img006

De merchandise mag worden ingepakt. De kassa gaat dicht. De cd’s, lp’s, singles en posters gaan terug in de flightcase. De twee tafelbladen vormen samen een kist op twee wielen. Door de zaal worden de spullen naar de lift gereden. Een warme hand als afscheid en de nacht wacht. Een gedeelde maaltijd, een geweldig optreden, alleen maar leuke bezoekers en een paar uur vrijwilligerswerk zijn achter de rug. Rats on Rafts / De Kift is een unieke combinatie; de merchandisetafel is bij het optreden een prima plek.

Twee dagen na het concert is er nog geen foto van de fotograaf op de site van het maandblad geplaatst. Het zou goed zijn als er in de editie van januari een prachtige foto van een van de leukste concerten van 2016 zou worden geplaatst.

Beeld: Jaks Schuit

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *