Hania Rani – LantarenVenster, Rotterdam (19-02-2020) Hania Rani speelt one o’clock?

Vanaf de eerste introklanken tot en met de tweede toegift ‘Hawaii Oslo’ – en eigenlijk nog lang daarna – kun je een speld horen vallen in de uitverkochte Zaal 1 van LantarenVenster. Zo stil als het in de zaal is, zo druk is het waarschijnlijk in de hoofden en harten van de bezoekers. Hania Raniszewska brengt ze met haar composities namelijk liefdevol naar andere atmosferen en werelden.

De Poolse is een klassiek geschoolde pianiste die jazzinvloeden, (dienstbare) elektronica en ambient samen weet te ballen tot een gevoelig, diep, expressief en emotioneel geladen en hypnotiserend geluid. In een taal van toetsen en hamers ‘vertaalt’ ze haar innerlijke belevingswereld en (reis)ervaringen (IJsland, Japan en het Bieszczadygebergte). Haar debuutalbum Esja – de tafelberg ten noorden van Reykjavik waarop ze uitkeek – dat in april 2019 uitkwam op Gondawa Records, bevat geen ander instrument dan de vleugel. Tijdens het optreden van deze avond horen we ook haar zuivere, fijne – soms ijle – zang die samensmelt met de klanken van de piano.

Dat haar muziek tot de verbeelding spreekt, blijkt wel uit het feit dat het openingsnummer ‘Eden’ door Poolse filmregisseur Małgorzata Szumowska als soundtrack voor haar korte film voor Miu Miu Women’s Tales wordt gebruikt en dat Hania het stuk ‘Pradziady’ schreef voor een toneelstuk geregisseerd door Michał Zdunik. Zelfs haar eigen vleugel, die ze liefkozend Prinz August noemt, vormt een belangrijk onderdeel van het scenario en de set.

Ook tijdens het toeren laaft Hania zich, samen met haar tourmanager en geluidstechnicus, zoveel mogelijk aan kunst, literatuur, cultuur en architectuur van de plaatsen die ze bezoeken. In de tourbus luisteren ze naar de boeken van Yuval Noah Harari (Sapiens), bekijken ze de steden – “Rotterdam looks like New York” – en bezochten ze voorafgaand aan het optreden in Rotterdam de galerie van Piet Hein Eek in de oude Philipsfabriek in Eindhoven. Zelfs Mombi uit boeken van The Wizard of Oz van L. Frank Baum beïnvloedde Hania.

De gedachten van de wegdromende bezoekers worden sporadisch naar het hier en nu gebracht door een praatje van de bescheiden, charmante muzikante. Ze verontschuldigt zich voor het feit dat men vooral haar rug ziet en vertelt geamuseerd dat het genre dat zij tegenwoordig speelt ‘one o’clock’ kan worden genoemd. Ze doelt op het feit dat sinds zij niet uitsluitend klassieke muziek speelt – waarbij de vleugel altijd haaks op het publiek staat – deze nu op één uur staat. Mooi genre <3.

Beeld: Jan Rijk

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *