New Yorker Daniel Rocco alias Des Rocs is een eclectisch muzikant met als invloeden onder andere Roy Orbison en Elvis. De eigenzinnige Rocco stond al in het voorprogramma van Muse en The Rolling Stones. Het is woensdagavond, de tweede avond voor Des Rocs in Amsterdam, maar wel het origineel uitverkochte clubconcert. De bovenzaal van De Melkweg vult zich langzaam met overwegend twintigers en dertigers. Op deze avond zijn de echte fans er, en die hebben er zin in. Als opwarmertje wordt vooraf jaren vijftig rock-‘n-soul gedraaid, die er bij het publiek goed ingaat.
De band opent zoals vele rockacts: met gedempt licht, en een rustig muziekje dat langzaam aanzwelt tot een bombastisch geheel op het moment dat de band het podium betreedt. De lichten flitsen aan en Des Rocs gaat er met keiharde rockriffs overheen. Ritmisch als hun New Yorkse voorgangers The Ramones. Compromisloos en direct volle bak ertegenaan. Des Rocs kiest bij zijn liveoptredens voor een ‘old-school powertrio’ opzet van gitaar/zang, bas en drums. Hij toert met vrienden William Tully en Eric Mendelsohn en dat werkt! Vanavond draagt hij zelf een zwart leren rock-‘n-rollpak met bijpassende looks. Visueel houdt de band sowieso het hele optreden de aandacht vast, door energiek samenspel en het enthousiasme van de beweeglijke frontman. Het geluid is doorgaans zo vet als van bijvoorbeeld Audioslave.
De ritmes variëren van pure rock-‘n-roll, hard- en glamrock tot funk en ska. Er is halverwege zelfs een cover van de Beatles met ‘With a Little Help from My Friends’. Af en toe komen flarden Jeff Buckley voorbij in de vocalen. Rocco is een geweldig entertainer. Hij praat ontspannen met het publiek, maar blijft professioneel door de energie van de show niet te laten weglekken. De hele zaal krijgt zijn aandacht en hangt aan zijn lippen. Zelfs als hij ruim vier minuten een verhaal vertelt dat eindigt met een geleide meditatie, en hij het publiek vraagt de ogen te sluiten. Het is muisstil. Om vervolgens weer gewoon verder te rocken en de zaal als één man mee te laten zingen. Poserend, intens solerend of spelend met de gitaar op de rug.
Des Rocs geeft een intense, Amerikaanse rockshow. Na een uur en een kwartier is het klaar, maar je voelt je geenszins bekocht. Op weg naar de uitgang doemt de vraag op of Des Rocs meer dan goed entertainment is. Afgaande op zijn teksten, die bijvoorbeeld over religie gaan, is het antwoord bevestigend. Na de toegift klinkt Frank Sinatra’s ‘New York, New York’. Het is voorbij en het was een feestje! Wat wil je nog meer op een woensdagavond?
