Niemand weet wie, maar iemand van Paradiso Noord heeft vanavond een cd van Pip Blom op repeat gezet om het binnenkomende publiek te onthalen. Vanuit de coulissen kijkt iemand voorzichtig de zaal in, die nog flink wat ruimte biedt aan meer publiek. “Zullen we toch maar beginnen…?”, klinkt het onzeker.
Blijkbaar geeft iemand een ‘ja’ en een bemoedigend zetje. Eenmaal op het podium lijkt, als bij toverslag, elke onzekerheid verdwenen en staat het Gentse trio Teen Creeps [foto hierboven] stevig te spelen. Met het eerste nummer ‘Sidenote’ verleiden de drie het publiek dichterbij te komen en stroomt de zaal gelukkig vol. Hun jarennegentiggeluid, melodieuze gitaren, resolute drums en emotionele zang zijn overtuigend. De voorliefde van deze Belgen voor de muziek van Cloud Nothings, Dinosaur Jr., Hüsker Dü, en No Age – de band is niet voor niets vernoemd naar een nummer van No Age – is hoorbaar, maar ze hebben voldoende eigenheid in huis.
In de eerste helft van de set brengt Cloud Nothings [overige foto’s] integraal alle acht nummers van de laatste plaat Last Building Burning, geproduceerd door Randall Dunn (bekend van producties van Sunn O))) en Wolves in the Throne Room). In het openingsnummer ‘On An Edge’ schreeuwt Dylan Baldi de enkele zinnen die het nummer rijk is harder dan ooit, dwars door de hardcoredrums en punkgitaren heen. Het tempo is bijna niet te volgen. Drummer Jayson Gerycz haalt het maximale uit zijn fysiek – alles drumt mee, mimiek inclusief – en minimale drumkit.
Het rockanthem ‘Leave Him Now’ klinkt soepeler, met veel spannende gitaarriffs. Met het minutenlange outro van ‘Dissolution’ doet Cloud Nothings een beroep op het naar moshen en hits hunkerende publiek. De passie laait weer even op bij ‘The Echo Of The World’, dat zich kan meten met het fenomenale van ‘Wasted Days’.
Na de break en na de eerste helft van de set van de band lijken de bezoekers een kleine zucht van verlichting te slaken als frontman Dylan Baldi laat weten dat ze zijn toegekomen aan een aantal oudere hits. Het (voornamelijk mannelijk) publiek van deze vanavond lijkt hiervoor gekomen te zijn: mouwen opgestroopt, kelen gesmeerd en moshen maar. Het wachten van de trouwe fans wordt beloond en in de tweede helft van de set kunnen ze los op klassiekers als ‘Enter Entirely’, ‘Psychic Trauma’, ‘Darkened Rings’ en ‘Stay Useless’.
Voor aanvang van de toegift vraagt Dylan Baldi de iets té enthousiast moshende gasten voorzichtig te zijn en elkaar geen pijn te doen. Tegelijk met de eerste akkoorden van ‘Wasted Days’ gaan de glazen bier en de vuisten ‘liefdevol’ de lucht in.
Bekomen van het intense optreden van Cloud Nothings rennen de bezoekers niet direct naar de merchandise om de laatste lp aan te schaffen. Die sloeg live niet goed aan bij het publiek van deze avond dat gelukkig, dankzij de klassiekers, wel met een fijn gevoel, doordrenkt van bier en met hier en daar een blauwe plek naar huis gaat. Waarschijnlijk om het album Attack On Memory uit de hoes te halen…
Tekst: Judith Zandwijk