Cate le Bon is een muzikaal veelzijdige dame uit Wales. Ze maakte onder haar eigen naam vijf albums en een aantal ep’s, waarop ze muzikale elementen uit folk, postpunk en psychedelica combineert tot dromerige indiepop. Daarnaast nam ze plaats achter de knoppen voor de productie van de laatste plaat van Deerhunter. En alsof het nog niet genoeg is, vormt ze samen met Tim Presley van White Fence het duo Drinks. Op een koude maandagavond in november staat ze, met als voorprogramma Grimm Grimm, in Vera.
Grimm Grimm
Koichi Yamanoha is een Japanner die in Londen woont. Onder de naam Grimm Grimm [foto hierboven] maakt hij donkere folk, doorspekt met geluidseffecten. Gezeten op een stoel en met behulp van akoestische gitaar, zang, effectknoppen en –pedalen, laveert hij gedurende een halfuurtje tussen soms oosterse gitaarklanken en instrumentale composities. De gemene deler is een sfeervol en beeldend geluid. Hoewel zijn zang matig is, maakt hij op momenten indruk. Vooral wanneer alle muzikale elementen samenkomen.
Cate le Bon
Haar dit jaar verschenen plaat Reward mocht op jubelende recensies rekenen, mede door de toevoeging van (meer) saxofoon en elektronica. Het geeft de songs meer diepgang maar vooral een mystieke lading mee. In een redelijk gevuld Vera heeft ze maar liefst vijf bandleden meegenomen om het songmateriaal dezelfde feeërieke lading mee te geven als op plaat. En dat lukt uitstekend: drie saxofoons, een xylofoon en twee keyboards zorgen voor beeldende accenten in het prima afgestelde geluid.
In die overvolle klanken sneeuwt de zwoele zang van Le Bon [bovenste foto en foto hieronder] tijdens de eerste nummers wat onder, maar gaandeweg het boeiende optreden eist ze toch de meeste aandacht op met teksten over bijvoorbeeld eenzaamheid en liefde. De nadruk ligt vanzelfsprekend op het werk van Reward. De diepgaande nummers zitten uitstekend in elkaar en in de rijke instrumentatie gaan stijlen als bijvoorbeeld jazz, postpunk en dub hand in hand.
Tijdens het ruim een uur durende concert neemt Cate le Bon het geboeid luisterende publiek mee op een beeldende en soms nachtelijk klinkende trip. Het is fraai om te zien hoe de bandleden geroutineerd wisselen van instrumenten, waarbij duels tussen saxofoon en elektrische gitaar de meeste indruk maken.
Hoogtepunten zijn het onderhuidse en melancholieke ‘Home To You’, of het licht experimentele en met een fraaie postpunkbasgeluid opgesierde ‘Mother’s Mother’s Magazines’. Met haar eigenzinnige muziek maakte Cate le Bon afgelopen weekend al indruk op het al even eigenzinnige festival Le Guess Who? in Utrecht. Ook in Vera maakt ze (én haar bandleden) haar voorhoedepositie als ongrijbare vrouwelijke artiest meer dan waar.
Foto’s van Vera huisfotograaf Mischa Veenema.