Voorprogramma van de avond TRAAMS is een trio uit Chichester, Sussex, Engeland. Stuart Hopkins runde een nachtclub in het slaperige stadje, maar vermaakte zich beter op het podium dan achter de kassa. Na het ontslag begon hij zijn liedjes op te nemen met de ritmetandem Leigh Padley en Adam Stock. Langspeler Grin verscheen in 2013, opvolger Modern Dancing (2015) was eveneens gevuld met furieuze britrock met knipogen naar kraut en punk. TRAAMS is een energiek voorprogramma. De muziek wordt hard geserveerd, waarbij de invloed van The Fall prachtig in de eigen composities is verwerkt. Het stemgeluid van Hopkins is daarbij stukken beter dan de vocalen van Mark E. Smith.
‘Neckbrace’ en ‘Flowers’ krijgen podiumuitvoeringen die beter en interessanter zijn dan de studio-opnames. Strak, hard en af en toe afgewend van het publiek zoeken de drie muzikanten het opwindende en catchy geluid bij elkaar. Hopkins introduceert ‘A House on Fire’ als een nieuwe song, terwijl het nummer in november 2016 al werd gespeeld. De noisy muziek van TRAAMS is de ideale, spijkerharde soundtrack uit een aftandse gettoblaster voor een wat vervuilde stad. Het optreden in Paradiso is geweldig, maar vertelt ook dat de groep de studio in moet voor een volgende langspeler. En op een extra schijfje een optreden mag toevoegen.
Will Toledo is de componist en gitarist van Car Seat Headrest. De naam voor zijn groep vond hij in de auto van zijn ouders. De achterbank was de beste plek om de vocalen op te nemen voor zijn liedjes. Teens of Style was in 2015 de eerste officiële release op het label Matador na een serie in eigen beheer uitgebrachte ep’s en cd’s. Opvolger Teens of Denial verscheen in 2016. Het kwartet muzikanten uit Seattle maakt vooral avontuurlijke lo-fi indierock. In Paradiso worden de nummers met veel plezier en kwaliteit opgerekt. De groep zoekt in bijna elke song de extase en breidt de studio-uitvoeringen live uit met experimentele extra’s en flarden cover.
‘Fill in the Blanks’ opent en wordt zeker twee minuten opgerekt. Gitarist Ethan Ives laat horen de liedjes van zijn frontman moeiteloos te kunnen opleuken met gepaste solo’s. Andrew Katz en Seth Dalby vormen een klassieke ritmesectie. Rustig en op de achtergrond legt het duo een strak fundament en vlecht het daar de nodige ijzersterke melodielijnen door. ‘Vincent’ volgt en krijgt ook een extra lange versie. ‘Maud Gone’ is van Teens of Style. Na drie nummers is het concert meer dan twintig (!) minuten onderweg. De groep is warm gespeeld en het publiek laat steeds luider goedkeuring en enthousiasme horen.
Toegift ‘Connect the Dots (The Saga of Frank Sinatra)’ transformeert naar ‘Gloria’ van Van Morrison. De hit van Them swingt vuig en Toledo spuugt “G-L-O-R-I-A, Gloria, G-L-O-R-I-A, Gloria” in de microfoon. Na negen nummers heeft hij voor de toegift zijn jasje uitgetrokken en maakt hij wat horkerige danspasjes. Het optreden van Car Seat Headrest is goed, meer dan goed. Toledo is geen geboren performer, maar het dansje en de wat verlegen presentatie geven het optreden extra charme.
Het publiek is na die ene toegift nog niet klaar. Er wordt massaal “one more song” gescandeerd, maar de groep komt niet terug. De roadie krijgt een oorverdovend open doekje bij het opruimen van een microfoon. Na meer dan vijf minuten vertrekken de eerste bezoekers aarzelend naar de hal. “Het dak zou er zijn af gegaan”, weet een van de twijfelaars te melden.
In de hal signeert Stuart Hopkins een T-shirt. ‘TRAAMS 14-3-17’. De fan verdwijnt met een grote glimlach naar de garderobe.
Fuzzy foto: Jaks Schuit