Sletlist! Fuz speelt acht nummers en op papier vormen de ruim twintig minuten muziek de ‘sletlist’. Rechttoe rechtaan punkrock door jonge vrouwen. Met precies de juiste arrogantie bewegen de muzikanten over het podium. Fotografen klikken zich de vingers blauw om Fuz, spelend in slaapkamerkleding, vast te leggen. De vrouwen dragen hoge plateauzolen, open- en opvallende jasjes en ladders die hoog de panty’s in lopen. Er is goede muziek te horen en veel te zien bij Fuz. ‘How To Love’, ‘Black Hole’, ‘Into The Night’ en ‘Hurricane Lover’ zijn duidelijke titels. De groep verhaalt over de liefde en al haar perikelen. Direct na het laatste nummer moeten de vier door naar Rotterdam voor een optreden. Ze haasten zich langs moeders en vriendinnen. 020 en 010 op één avond! Wie kan dat zeggen?
Het podium wordt razendsnel omgebouwd. De leden van Boss Hog (zie ook foto bovenaan) checken zelf de apparatuur. Mickey Finn slaat wat toetsen aan, Jens Jurgensen plukt aan zijn bas en drumster Hollis Queens ramt wat roffels. Het echtpaar Cristina Martinez en Jon Spencer laat zich nog niet zien.
In de halfvolle zaal wacht het publiek op nieuwe liedjes van Boss Hog. In 1989 richten Martinez en Spencer de groep op. Spencer speelt in Pussy Galore en The Jon Spencer Blues Explosion. Het echtpaar komt er last minute na een avondmaaltijd achter dat er een plek vrij is op het podium van de punkclub CBGB’s in New York. Het optreden wordt omschreven als sensationeel. Het is zo’n avond waar duizenden mensen beweren aanwezig te zijn geweest. Het verhaal gaat dat Spencer de hele avond naakt op de planken heeft gestaan.
De groep debuteert in 1990 met Cold Hands. Boss Hog verschijnt in 1995 en vijf jaar later is er Whiteout. Na zeventien jaar stilte is er eerder dit jaar – eindelijk – Brood X. Boss Hog brengt opnieuw opwindende punkrock met moddervette gitaarlicks van Spencer en expliciete teksten van Martinez.
Spencer stapt geheel in het zwart de planken op. Hij heeft even moeite met zijn gitaar, slaat wat akkoorden zonder geluid aan, maar vindt dan geluid. De eerste licks denderen Paradiso binnen. Met ‘Devious MoFu’ oftewel ‘Devious Motherfucker’ opent Boss Hog het concert. Expliciete teksten! Na de eerste aanslagen op alle instrumenten betreedt Cristina Martinez het podium. De diva oogt wat lomp, roestig bijna, en zoekt nog geen contact met het publiek. ‘Signal’ is daarna een van de tracks van het nieuwe album. De band is warmgedraaid en Martinez gaat steeds meer bewegen op het podium. De groep speelt vooral nieuw materiaal. Spencer betuigt zijn liefde in een fantastische paringsdans bij het nummer ‘I Idolize You’. Hij gaat op zijn knieën bij zijn echtgenote. Martinez lijkt deze daad van liefde niet echt op prijs te stellen. Ze loopt voor het einde van het nummer het podium af. Misschien heeft de diva moeite met de slechts halfvolle zaal.
Bij de toegiften is er wat onduidelijkheid. Op de setlist staan vier nummers. Na ‘Billy’ en ‘Beehive’ wil Martinez opnieuw een punt zetten achter het optreden. Vraagtekens zijn te zien bij Finn. Schouderophalend loopt hij richting de gordijnen. Martinez rent terug de planken op en ‘Texas’ wordt ingezet. Boss Hog geeft nog eenmaal alle energie voor een rockend en smeuïg nummer en verlaat dan definitief het podium.
Boss Hog brengt in 2017 met Brood X een plaat uit die de aandacht verdient. Het optreden in Paradiso gaat echter niet de boeken in als sensationeel en onvergetelijk.
Beeld: Joséphine Kurvers
Foto setlist: Jaks Schuit