Langzaam loopt de zaal van de Tolhuistuin vol, de sfeer is relaxed. Er wordt gezwaaid, gelachen en vooral veel geouwehoerd. Kaartjes gingen al meer dan twee jaar geleden in de verkoop, maar nu is het eindelijk zover. Drie avonden met Billy Bragg op het podium gaan van start. Deze eerste avond staat de set die zijn hele carrière omspant op het programma, zaterdag en zondag staan in het teken van specifieke albumreeksen.
De synthesizer van de The Chi-lites kondigt wat brommend aan dat het optreden gaat beginnen. Hun ‘Give More Power to the People’ is nog steeds het motto van de nog altijd gedreven Bragg, die onder luid gejoel het podium op komt. Een beetje nerveus aldus hemzelf omdat hij vanavond met een professioneel muzikant, toetsenist Jacob Stoney, het podium deelt. Bragg start het eerste nummer in de verkeerde toonsoort en hij waarschuwt dat het vanaf nu alleen maar bergafwaarts zal gaan. Zijn Engelse humor geeft het optreden door de avond heen een fijne ontspannen sfeer. Maar nooit te ontspannen, want de zanger die met zijn muziek in de jaren tachtig de mijnwerkers bij hun stakingen ondersteunde en Thatcher naar de knoppen wilde zingen, heeft weinig van zijn activisme verloren. En het publiek, niet allemaal zo heel jong meer, heeft nog volop energie om mee te zingen.
De nummers van zijn laatste album – ‘The Million Things That Never Happened’, dat vorig jaar uitkwam – passen goed in de set. Zo is het titelnummer een langzaam, mooi gedragen rustpunt. De stem van Bragg, die nu wat ouder is (64), is wat lager geworden en wordt door de wat hogere stem van toetsenist Stoney mooi aangevuld in dit nummer. Al vroeg in het optreden worden er verzoeknummers geroepen. Maar Bragg wijst het publiek erop dat zij alleen de titels hoeven te onthouden. Hij de akkoorden, de tekst en de volgorde daarvan. Dus dat ‘All You Fascists Bound To Lose’ gespeeld wordt, is omdat het puur toevallig dit moment op de setlist stond.
De twee uur die het optreden duurt vliegen voorbij. Geen verrassingen, de setlist wordt netjes gevolgd, maar wat een heerlijk optreden. Bij afsluiter ‘Waiting for the Great Leap Forwards’ mag het publiek nog even uitbundig meezingen maar dan is het toch echt afgelopen. Helaas geen praatje bij de merchandisetafel, Bragg wil voorkomen dat Amsterdam het eerste en laatste optreden wordt door ziekte. Maar druk is het toch bij de tafel; bijna iedereen wil een elpee, cd of een T-shirt. Wat een heerlijke avond was dit.
