Vanavond verzamelt zich een heel divers publiek in de nok van Tivoli Vredenburg voor het uitverkochte concert van AMIMEA, de artiestennaam van Merit Visser. Opgeleid als songwriter aan de Rockacademie en als bewonderaar van Joni Mitchell brengt ze vanavond als AMIMEA haar zelfbenoemde ‘pianoliedjes’. Ze is een enorme liefhebber van tekst, maar houdt ook van experimenteren zoals later op de avond zal blijken. AMIMEA ontstond in de eerste Corona-lockdown toen ze in een weekend haar hele debuutalbum componeerde. Recht uit het hart geschreven ‘pianoliedjes’ om de complexe gevoelens die niet in tekst uit te drukken waren, vorm te geven. AMIMEA is afgeleid van “Am I Me?” Visser zoekt naar meerdere vormen om haar creativiteit te uiten en is onder andere ook actief onder de naam LIJO. Daarmee brengt ze haar tekstgebaseerde alt-popliedjes, begeleid door minimale instrumentatie.
Club Nine is een intieme zaal die er voor deze avond sprookjesachtig uitziet. Met warm licht, een vleugel versierd met kristallen en twee keyboards. Inmiddels heeft AMIMEA haar tweede album uitgebracht. Naar eigen zeggen de reden om weer het podium op te gaan. Ze begint zoals je dat mag verwachten van een concert dat in de agenda staat onder het kopje ‘neoklassiek’. Er klinken rustgevende pianoklanken die voortbouwen op de belangstelling voor bijvoorbeeld Canto Ostinato en het werk van Einaudi.
Toch is het bij AMIMEA anders. Ze is van huis uit niet zozeer pianiste, maar vooral songwriter en dat hoor je. De nummers hebben allemaal een spanningsboog en verhaal. Zelf zegt ze óók verrast te zijn om deze avond als pianiste in een uitverkochte zaal van Tivoli te staan. Een podium als concertpianiste lijkt ook nog niet helemaal haar natuurlijke habitat te zijn. Ze presenteert soms wat ongemakkelijk, maar is tegelijkertijd ontwapenend door te laten zien wat er speelt en te zeggen wat er in haar opkomt. Wanneer ze begint te spelen, spreekt de piano en gaat ze volledig op in haar spel.
Zoals gezegd houdt ze ook van het experiment. Omdat liedjes verschillend geïnterpreteerd kunnen en mogen worden, is ze benieuwd naar wat haar muziek bij mensen oproept. Als kind deed ze aan ‘doodling’ in de klas: het gedachteloos tekenen of schrijven tijdens een les maar tegelijkertijd aandachtig zijn. Vanavond nodigt ze het publiek uit dat ook te doen. Met de resultaten wil ze later nog eens iets doen. Ietwat ongemakkelijk zo met een stiftje en een klein papiertje op je schoot, maar al met al een mooi experiment. Het initiatief tekent haar nieuwsgierigheid, creativiteit en durf.
In het tweede deel van het concert spelen de keyboards een wat grotere rol als die een repeterend klanktapijt leggen onder haar pianospel. Mooie sfeervolle stukken die doen denken aan Nils Frahm. De combinatie met keyboards is krachtig, maar hopelijk blijft ze ook met deze instrumenten vooral ‘pianoliedjes’ maken.
Gezien de clips bij haar nummers, waarin ze samenwerkt met dansers en stylisten, zal Merit Visser altijd wel een uitlaatklep vinden voor haar creativiteit. Ze kijkt zogezegd met “A Million Tiny Lenses” naar de wereld. Dat is niet voor niets de titel van het nieuwe album met acht nieuwe eigenzinnige ‘pianoliedjes’ van AMIMEA.
