The Lemon Twigs – OT301, Amsterdam (24-11-2016) Grote broer schittert, kleine broer moet lessen nemen

Het album Do Hollywood van The Lemon Twigs ligt al een maand of drie in de winkels. De recensenten waren laaiend enthousiast en schreven de tieners Brian en Michael D’Addario de muzikale hemel in. ‘These Words’ werd als single uitgebracht en het schijfje kreeg, naast aandacht in de pers, speeltijd op de radio. Beach Boys, Beatles en zuiver gezongen koortjes figureerden in de koppen van de artikelen. Er werd geschreven over complexe rockopera’s, die in iets meer dan drie minuten worden uitgevoerd door muzikanten die van psychedelische rock moeiteloos overgaan naar gelikte, fris klinkende pop.

Fucking right bro, let’s go“, antwoordt Brian op de eerste mokerslagen die broer Michael op zijn drumstel roffelt in het Amsterdamse OT301. ‘I Wanna Proof to You’, de opener van het album, wordt ingezet en alles valt op de juiste plaats. The Lemon Twigs hebben een prima voorganger in Brian D’Addario, een perfecte tweede stem bij toetsenist Danny Ayala en een rustige fundamentbouwster in bassiste Megan Zeankowski. Michael slaat vooral heel hard. Zonder enig probleem schakelt Brian naar ‘Why Didn’t You Say That’, een nummer dat in 2017 op een nieuwe ep van de groep zal verschijnen. Het is een springerige song die niet zou misstaan op een verzamelaar van The Kinks. ‘These Words’ is daarna opnieuw een nummer van Do Hollywood.

Voor ‘Those Days Is Comin’ Soon’ stapt Michael D’Addario naar voren. Broer Brian (19 jaar) neemt de drumsticks in zijn handen. Bij ‘Baby Baby’ wordt het muzikale verval merkbaar. De jongste D’Addario (17 jaar) is een matige zanger en allesbehalve een groots gitarist. Hij slaagt er weliswaar in om zijn linkervoet tot nekhoogte omhoog te gooien, maar voor gymnastische toeren is het publiek niet gekomen.

Michael D’Addario is een muzikant die opkijkt naar muzikanten als Pete Townshend en Pete Doherty, maar qua muzikaal talent blijft steken op het bedenkelijke niveau van Sid Vicious. ‘So Fine’ is een volgend nummer van de te verschijnen ep. Er zijn geen koortjes, geen psychedelische stukken muziek, geen Brian Wilson en geen John Lennon. The Lemon Twigs zijn de tweede helft van het concert een groep met een zeer middelmatige zanger, die de weg naar de schuifdeuren zou moeten inslaan. De oudste D’Addario corrigeert zijn broer een aantal malen. Hij haalt de draad van de gitaar uit de knoop, maar heeft geen zin in een discussie over de te spelen nummers. “Right now we have an audience. We have to perform“, bijt hij broerlief toe, en hij zet nieuw nummer ‘Way My Soul’ in.

Voor de toegift blijft Megan Zeankowski in de kleedkamer. Brian D’Addario neemt plaats achter de toetsen en Michael D’Addario en Danny Ayala gebruiken samen een microfoon. Solo op toetsen speelt de oudste van de broers ‘How Lucky Am I?’ En dan zijn The Lemon Twigs nog eenmaal de groep van dat leuke album Do Hollywood. Danny Ayala is een prima muzikant met een fantastische tweede stem en Brian D’Addario is een multi-instrumentalist met een grote toekomst voor zich. Zijn broer mag terug naar huis om wat lessen te nemen. Voor Megan Zeankowski is de toekomst nog onduidelijk.

Fuzzy foto: Jaks Schuit

Een gedachte over “The Lemon Twigs – OT301, Amsterdam (24-11-2016) Grote broer schittert, kleine broer moet lessen nemen

Laat een antwoord achter aan Erik Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *