Naive Set – Vera Kelderbar, Groningen (03-03-2018) Ontwapenende finesse

De Amsterdamse gitaarband Naive Set maakte al twee prima platen waarop de formatie bijna achteloos de ene prachtige popsong voor de andere verwisselt, met als gemene deler een onweerstaanbare groove. Zomers, melancholisch en enigszins laidback, maar tegelijkertijd inventief. Naive Set maakt met een ontwapenende finesse en met plezier muziek, op een korte maar uitermate krachtige manier en met songs die in je hoofd blijven hangen.

Onlangs verscheen de titelloze, derde plaat. Uiteraard is de hoofdmoot nog steeds twinkelende gitaarsongs in de lijn van The Feelies, The Kinks of The Wedding Present, maar het tempo van de meer onderhuidse nummers ligt lager dan op de twee voorgaande platen. Het kost wat meer moeite om Naive Set te doorgronden, maar onder de oppervlakte gloren wederom prachtige liedjes.

In Vera’s Kelderbar presenteert het vijftal vanavond de nieuwe plaat en het is behoorlijk druk. Door het lage plafond in de gewelven van Vera landt het subtiele livegeluid van de antisterren van Naive Set tijdens de eerste nummers wat moeizaam. Het klinkt een beetje wrakkig en de zang vervliegt bij momenten. Naarmate het optreden vordert, wordt het beter en blijven de verslavend repetitieve gitaarweefsels overeind, niet in het minst door het golvende karakter van de duels tussen de twee en soms drie gitaristen. Zeker met drie gitaristen krijgen de songs meer pit en ontstaan fraaie gitaarverwevingen in de lijn van The Feelies.

Het is staande (!) drummer Jan-Pieter van Weel die de meeste aandacht trekt: bewegend als een marionet is hij de aanjager van een groove waarop het maar moeilijk stilstaan is. De bijna achteloze manier waarop hij schakelt tussen slechts twee trommels en twee bekkens is fraai om te zien. Uiteraard speelt Naive Set veel materiaal van de nieuwe plaat, waarvan het melodieuze venijn live uitstekend uit de verf komt. Door het meer directe geluid bij momenten nog meer dan op het album. Het ingetogene gaat er op die manier wat af.

Het gevolg is dat een prachtig helder ‘DNA’ en het licht gejaagde ‘Easy Jesus’ uitgroeien tot hoogtepunten. Maar ook het oudere werk maakt indruk, zoals een hecht en zeer straf gespeeld ‘Dieter Rams’s Wife’, misschien wel het beste nummer dat de band ooit opnam. Ook een opzwepend ‘That Was That’ zet het publiek in beweging. De band sluit af met een licht dreigend nummer dat ontleend lijkt aan The Velvet Underground. En zo komen de jaren zestig ook nog even voorbij. Na een optreden van een uur weten we weer: de sprankelende gitaarpop van Naive Set is onweerstaanbaar.

beeld: Jan Westerhof

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *