King Tuff + Sasami – Sugarfactory, Amsterdam (24-08-2018) King Tuff krijgt zonder briljante begeleiders een ruime voldoende

Voor het podium staat een jongeman. Sluik haar, studentenbril en een shirt van The Brian Jonestown Massacre. Hij speelt luchtgitaar en heeft af en toe drumsticks in zijn handen. Multi-instrumentalist! Hij loopt naar de dj’s Volcano Boys en Magma Mark en maakt een vragend gebaar met zijn handen. Een nummer van The Divine Comedy is geen dagelijkse kost voor veel concertgangers.

De eerste nummers van voorprogramma Sasami [foto hieronder] gaan rimpelloos voorbij. De begroeting “Hi, Amsterdam bitches” is wat vreemd, maar de twintig aanwezigen halen de schouders op. Tien minuten en drie nummers later is er sprake van opkomende irritatie. De Koreaanse blijft het publiek aanspreken met ‘bitches’, snerpt haar woorden de microfoon in en stemt na elk nummer haar gitaar. De meeste toeschouwers babbelen wat en drinken een biertje. De teksten van Sasami zijn van een koddige eenvoud, niet meer dan schoolmeisjespoëzie. De relaties komen en gaan, om het kort samen te vatten. De muziek begint, eindigt en is te vergelijken met de allereerste, slecht opgenomen demo van PJ Harvey. Voorafgaand aan het laatste nummer stelt ze zich voor. “I am Sasami, I am an orchestra.” Na 35 minuten groet ze ‘the bitches’ in de zaal en meldt ze terug te komen met King Tuff. Het optreden van Sasami is kleurloos, zonder enige kwaliteit en eigenlijk dieptriest. Haar gitaarspel is ondermaats, de teksten hebben geen enkele literaire waarde en de presentatie is tenenkrommend en beledigend.

Kyle Thomas debuteert als King Tuff [bovenste en onderste foto] in 2006 met Mindblow, een zelfgefabriceerde cd-r. Langspeler Was Dead komt een jaar later uit bij Tee Pee Records en is inmiddels een kostbaar collector’s item. Het album King Tuff verschijnt in 2012 op Sub Pop. King Tuff is dan een baan, een band en een carrière. The Other wordt dit jaar goed ontvangen in Europa en de concerten worden meer dan redelijk bezocht.

Sugarfactory is volgelopen. Thomas heeft een redelijk bandje meegenomen. In de studio hielpen Ty Segall en Kevin Morby bij de opnames van de garagerock op het dit jaar verschenen album. Segall en Morby zijn klasgenoten van Thomas, muzikanten die de Amerikaanse rockmuziek van rafelrandjes durven te voorzien.

Sasami is terug op het podium. Ze neemt plaats achter een elektrische piano en wacht op Thomas. Deze hoeft niet te stemmen en zet ‘The Other’ in. Gekleed in streepjespak en met karakteristieke hoed op zijn hoofd is hij herkenbaar. Het synthesizerloopje in het openingsnummer helpt, de ritmesectie klinkt alleszins redelijk en de gitariste vult waar nodig aan. King Tuff is een redelijke band, maar heeft niet het niveau van de muzikanten in de studio. Dat gegeven staat een genoeglijke avond met avontuurlijke Amerikaanse rock niet in de weg.

‘Raindrop Blue’ volgt. King Tuff speelt veel tracks van het laatste album. Alleen frontman Thomas tilt de nummers naar het niveau van de studioversies. Hij speelt moeiteloos, energiek en speels, en vlecht zijn korte solo’s door de nummers. King Tuff is Kyle Thomas en de overige muzikanten zijn ingehuurde krachten. In ‘Neverending Sunshine’ pielt Thomas weer zo’n heerlijke solo in het intro. De liefhebber zou het nummer even terug willen spoelen om nogmaals van de eerste halve minuut te genieten.

‘Anthem’ is een nummer van het album King Tuff uit 2012. Het is intussen wat rommelig op het podium. Sasami reageert schreeuwerig op opmerkingen uit de zaal. Thomas geeft de groep even de vrije hand, klooit wat met zijn gitaar en is enkele minuten de regie kwijt. De geluidsman rommelt met het geluid en dat valt ongelukkig uit. ‘Anthem’ klinkt onvast en scherp. Bij ‘No Man’s Land’, de afsluitende track van The Other en het concert, is Thomas terug aan het stuur. Hij laveert de groep moeiteloos naar een laatste hoogtepunt.

King Tuff komt terug voor toegiften. Twee korte nummers met giftige garagerock. Er wordt lekkere, opwindende garagerock gespeeld door een groep die de laatste energie uit de tenen perst.

King Tuff is Kyle Thomas en niet de verzameling muzikanten die in Sugarfactory op het podium staan. Het moet een feest zijn om Thomas met briljante begeleiders op de planken te zien. Wie weet gaat dat ooit gebeuren. Vanavond krijgt het optreden een ruime voldoende; The Other krijgt een goede uitvoering. Niet groots, wel meer dan voldoende.

Beeld: Peter

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *